het blijft slecht gaan

tsja,..er is in de afgelopen mnd niets veranderd
ik ben op, ik doe me best om een beetje de dagen door te komen
het word steeds moeilijker,want ik wil gewoon even de stad in, even naar het park, even lkkr eruit!!!!!!!!

ik vind het ook met de dag moeilijker om mensen te vertrouwen
ik vind het lastig dit uit te leggen ...
mensen laten het gewoon afweten ,
mensen die er toe doen,..of misschien beter gezegt, ertoe deden
mijn zusje, heb ik 2 keer! gevraagd of ze even voor me pinnen wil
ze komt dan met , heb het druk, doei!
maar ze bedoeld, nee dat wil ik niet, sterf voor mijn part
dat laatste zal ze misschien niet denken, mar dat zou ik dan wel weer ok vinden

ex beloofd ook steeds weer van alles, en ik geloof het ook maar allemaal
en hij komt , zoals ik eigelijk van hem gewend zou moeten zijn, niets na
ach ..

hier zit ik dan
opgesloten in mijn iegen huis, ik wil er wel uit, ik wil wel weg
maar mijn fobie houd me binnen
ach,..heb inmiddles ook nergens meer om naartoe te gaan

krijg nooit bezoek ,.. nja tenzij je het langswaaien van mijn moeder als bezoek zou kunnen zien ..
maar das volgens mij echt meer om de sociale controle,en de boodschappen lijsten , dan iets anders
en tsjah het af en toe aanwaaien van mijn zusje ...
die het afgelopen weekend naar belgie ging, voor en vriendinnetje die et moeilijk had,
ze heb dat meissie snachts na het stapen naar een ziekenhuisgebracht, afdeling psichiatry
ironisch he ...
niemand heeft mij daar heen gebracht ..
mjah ik ben dat meisje ook niet
ik red me immers wel
...
ach ja .. ik weet ook wel dat ik er eigelijk alleen voor sta
maar ik weet niet zo goed hoe ik dat verander
ik loop wanhopig vast
en heb het gevoel dat het echt niemand wat kan schelen
niemand vecht voor me
moet et zelf doen
logisch ...
maar hoe ?... hoe... geen id ..

krijg steeds meer wantrouwen, ik heb moeite niet ECHT te geloven dat iedereen (behalve me moeder misschien) me kwaad wil doen ...
ze laten me ook maar gewoon vallen
mensen van wie je het niet verwaht , trappen je loeihard bij hun weg
schoonouders,..waar ik 16jaar over de vloer kwam ... 16jaar!!
die laten via hun zoon , aan mij weten dat ik niet meer welkom ben
hij doet het af met een lulige sms..
neimand vind mij het waard om iets in me gezicht te zeggen ?
en dat terwijl ik 2 dagen voor de sms nog bij hun aan tafel zat, met de kids
ik moet wel een monster zijn ...dat ik het verdien zo behandeld te worden
enfin, je snapt dat dat nu nogsteeds zeer doet, ik kan het ook nogsteeds niet bevatten
wel heb ik uiteraard een keus gemaakt dat ik nooit! weer iets met hun van doen wil hebben
mensne die zo met een ander omgaan, heb ik liever niet om me heen
ook vind ik het jmmr dat ze geprobeerd hebben mijn kinderen tegen mij uit te spelen ..had ik niet van ze verwacht
mja de kinderen dachten dat ik daar "ZOMAAR"niet meer wilde komen ,...
ze hadden namelijk aan oma gevraagd waarom ik er niet was op 5 december,.. en oma had gedaan alsof ze geen id had, dat ze dacht dat ik dat zelf besloten had
ik moest toen uiteraard mijn kinderen wel de waarheid vertellen toen ze me hiermee confronteerden
niet alleen deed het mij pijn die vraag van de kinderen te krijgen "mam waarom wil je niet naar oma?" ..want ik verwerk zelfs nu nog het feit dat mensen die je bijna als ouders beschouwd je zo ineens aan de kant trappen.... maar nu moest ik dat ook nog gaan uitleggen aan mijn eigen kinderen ..
hoe leg ik dat in godsnaam uit ?... ik kan het zelf niet eens bevatten
was zeer pijnlijk voor de kinderen
snap je dat een opa en oma hun eigen kleinkinderen dit aan doen ?
dat is notabene een bloedband, ik snap dat ik dat niet was.... en nog kan ik er met mijn verstand niet bij dat ze dit gedaan hebben

ach ja .. ik snap niets van mensen ..
ik zal vast een onmens zijn , ik zal wel niet anders verdienen
of zou het zo zijn dat ik te eerlijk ben , te open , en te geod van vertrouwen ?
nee dat zal toch niet ! ik ben immers niet achterlijk .. toch ..?

mensen kijken altijd zo donker naar het leven
doe ik ook wle eens hoor
sterker nog, dit hele blog is gevuld met mijn ongenoegens
maar toch ,als ik het van me af geschreven heb,moet ik weer verder
dus schouders dr onder,kin omhoog en door
en ik zou al helemaal een ander niets aan doen
niet fyziek en niet psychisch
ik zou daar niet mee kunnen leven namelijk
mja ..
wie ben ik ..
ik ben die meid, die nu op 10 augustus zeurt over dingen die al bijna een jaar oud zijn
en die ze nogsteeds niet verwerkt heeft