geen id meer

ik heb echt geen id meer wat er met me is,..
het is een soort van kip en ei verhaal nu
hang in there, im gonne break
ben ik nu fobisch omdat ik gewoon fobisch ben
of ben ik zo bang voor god weet wat allemaal omdat ik zoveel pijn heb
en omdat ik mijn huwelijk verloor ..
beide plausibel
feit is, ik ben te moe, en te diep gezakt op dit moment om het antwoord te weten
feit is ook, dat ik eigelijk niemand vertrouw daar een diagnose over te stellen
waarom ?.. simpel.. ik word toch niet serieus genomen
hoezo?..
meer dan een jaar geleden meldde ik me op psychiatry
ja het werd moeilijker om de duer uit te gaan, maar er was meer, ik zag tegen de dagen op, mijn pijn werd ook erger, ik had moeite met de scheiding , ik begon angsten te vormen die ik nog niet eerder gehad heb ....
mijn vraag daar ? ... diagnostiseer me ajb opnieuw,..
het antwoord .. aha u heb straatvrees .. en ik werd gewoon weg niet meer gehoord
ik kon, als ik erop stond, hulp krjgen voor mijn fobie,maar..dan moest ik wel zelf het behandelplan schrijven ! ... ik was stom verbaast, ik moest binnen 2week het eventuele behandelplan inleveren als ik hulp wilde, deed ik dat niet, hield het op ..
hoe moest ik een behandelplan schrijven als ik neit eens wist hoe ik de volgende dag door moest komen ? ! ik zag het allemaal niet zitten.
dit bevestigde bij mij dat ik indd ook de "hulpverlening" niet echt vertrouwen kon
de huisarts ... nja die heeft het er ook maar bij gelaten
terwijl die vroeger , als ze dit gehoord had .. mij wel had bij gestaan .. ook die liet me dus vallen .
een weken ..mndjes gelee heb ik toch weer de huisaarts gebeld,.. ik zak steeds dieper weg, en word steeds wanhopiger
mag ik AJB! pillen .. tuurlijk was het antwoord, en zonder verder vragen schrijf ze me iets voor .. kan nu even niet op de naam komen effexor?... geen id... zal dit later even nakijken.
ik was stom verbaast ... ze kent me, weet dat ik pillen haat, zonder enig vragen WAARVOOR! ik de pillen wilde schrijf ze ze voor ..
ik was ofwel te bang voor de pillen, ofwel de bijwerkingen waren echt en die maaken me nog banger,..na een dag of 10 trok ik het niet meer
een paar dagen nadat ik stopte met de pillen toch maar weer de huisarts gebeld ..
HELP ! IK KAN NIET MEER ! DOE IETS ! REGEL EEN OPNAME !
nou daar schrok ze even van
ik kon de volgende dag terecht in t CPU (umcg afd. psychiatry)
voor een gesprek .. mijn ex was mee (goddank)
ik trok het niet, en legde dat ook uit .. echter .. hun reaktie was .. tsja wij denken niet dat u baat heb bij een opname tegen een straatfobie
*zucht* ik word niet gehoord, spreek ik chinees?..
enfin feit is, "de hulpverlening" neemt iemand met een diagnose, ongeacht hoe oud die diagnose is, niet meer serieus
het is zoiets als .. stel dat je GRIEP heb .. maar je heb t gevoel dat er iets anders ook aan de hand is ,.. en je dokter zegt nee het is alleen GRIEP, en dus doen ze verder geen onderzoeken
lullig lijkt het me als die patient aan kanker overlijd ..
maar ach .. ik ben "maar" een psychiatrisch patient , diagnose: straatvrees
maar ondertussen worden mijn dagen zo donker dat ik mezelf dood wens, ik bid tot een god waarvan ik weinig vertrouwen heb gehjoord te worden , laat me alstublieft sterven, laat me alstublieft niet meer wakker worden
ik ben dood en dood moe, ik heb gruwleijk pijn , ik ben op
ik weet het niet meer

enfin
whatever
het psychiatrisch patientje heeft gesproken
feit,.. ze weet dat de diagnose tot dr dood vast staat


oh ja
de kinderen zijn vandaag en dagje met mijn moeder en mijn zusje naar de apeheul!
leuk man ! ik heb ze 100 euro zakgeld mee gegeven
veel ?... nee hoor, .. ook niet als je je bedenkt dat mijn moeder zei dat ze niets mee hoefden ?
nee hoor
want als ik gezond geweest was, had ik minstens een maal per mnd iets leuks met ze gedaan!
en dit soort uitjes is voor mijn kinderen zeldzaam
ik zei tegen me moeder dat ze er in iedergeval een wegwerp cameratje van kopen moest voor de kids, evt elk één .. MAAK FOTOS ! vind zoonlief geweldig! het liefst fotograveerd hij heel de dag
ik hoop dat ze beide een superleuk aandenken gekocht hebben aan de apeheul
verheug me op hun thuiskomst

inmiddels izijn ze thuis, en hebben het enorm na hun zin gehad
hebbel allebij een paar souveniers mee genomen
allebij een aapje, docht een paar stickers en een spin!
en zoonlief een paar slangen! en een spin!
(gelukkig zijn ze nep ;-) )

ikzelf kwam maar moeizaam de dagdoor,
heb mijn ex rond half 5 een sms gestuurd,.. kom je hier na hje werk ?
hij belde een dik half uur later... ist goed als ik moregn even kom ?
ja best joh!..maar ik dacht de kids zitten vast vol verhalen over hun daggie uit
hij beloofde morgen te komen , en we hingen op
nog geen 15minuten later stond hij hier op de stoep
"huh wat kom jij doen ? "
waarop hij zei..lje klonkt niet al te vrolijk aan de foon ..
wat is er ..
en de tranen vloeiden weer
ik kan niet eens uitleggen waarom
omdat ik ook naar de apeheul wil
omdat ik ook eens een daggie er even tussen uit wil, even geen sores
omdat ik kpot ga van pijn .. al mijn botten doen me ZEEER!
en ik ben zo moe
en zo bang alles te verliezen
ik weet het niet meer,.. ik ben op ! ! !

mijn ex beloofde meteen zonder aarzelen dat hij vanaf morgen elke dag na zijn werk langs zou komen
en dat we dan samen eten , dat hij me helpt met het huishouden (ik krijg echt niets gedaan!)
dat hij zoiwezo blijft tot de kinderen slapen (ik dnek niet dat hij echt tot dan blijft hoor, heeft hij al eens eerder gezegt,mar ging gelijk weg toen kids net lagen)
ik wist niet wat ik hoorde ... kwam dit uit de mond van de man die mij niet meer wilde ?
nja we zien wel.. hij heeft nog even gebeld tone de kinderen net thuis waren,.. en ook tegen de kinderen gezegt dat ie komt eten
dus hij kan er morgen iig niet meer onderuit
of hij zijn belofte dit keer nakomt .. is afwachten .. ik hoop er wel op
ik kan echt zijn vertrouwde hulp zeker nu wel even gebruiken

tjeempie.. krijg net te horen van iemand op msn dat ik er niet uitzie
en bedankt!
ach whatever
ik weet zelf ook wel dat ik er nie uitzie..maar zeg eens eerlijk, waarom zouik me daar druk om maken ?
psies! ik weet het ook niet