10 april 2010

ik ben dood moe, erg gespannen, pijn in mijn kiezen,
behhorliijk op aan t raken,
heb de huisarts al gemailed, ook de (mobile) tandarts
hoop dat beide mijn schreeuw om hulp snel horen
als ik eerst maar va die kiespijn af ben, kan ik misschine weer wathelderder denken
heb zon hoofdpijn door kiespijn steeds
heb mijn ex vanmorgen ook gebeld, was niet zo slim achter af, raakte te kluts helemaal kwijt toen hij opnam, ik wil zograag snappen wrm hij me dumpt voor weer n ander
kan toch redlijk zelfverzekerd zeggen dat ik zeker niet lelijk ben
mja goed wel n fobie patient, snap ook wel dat ie dat misschien wel zat is
ach ja
toestanden ook altijd
ik weet nu even niet goed if ik nou wil leven - of dat ik wil opgeven
merk dat ik best wat in de war ben ofzo, misshien ben ik gewoon moe, ik weet het ook niet meer
goddank kan ik altijd goed slapen als ik me ellendig voel
vreemd is dat
hoop dat iki het allemaal nog goed kan blijven volhouden , moet ook n goeie moederblijven, merk dat het moeilijker wordt
ik stop met schijven, wordt er te onrustig van

3 april 2010 - erg veel gebeurd

het us zaterag ochtend,kwart voor 7
afgelopen dinsdag was de tandarts hier,heb eindelijk n tandarts gevonden die huisbezoeken doet
hij heeft 2 gaatjes gevuld,belt binen kort vor n volgende afsprraak
ben benieuwd wat hij dat van de vulling zegt die hij zette
het spul wat hij daarvoor gebruikt heeft lijkt nu al weg te slijten,heb nog geen pijn,dus laaat het maar zo zijn tot ie trug komt
ik vroeg me de volgede dag af wat hij gebruikt had,toen ik de lege zakjes in de prullebajk pakte kwam ik erachter dat het spul in 2007 over de datum raakte, misschien heeft dta iets met de kwaliteit van dat spul te maken , k weet t niet

t gaat slechter met me, al weken kom ik nouwelijks het kleinste blokje om ..
weet niet waarom,
met de spych ben ik met EMDR gestart
best hevtig , maar lijkt voor nu, na 2 EMDR behandelingen niets uit te halen

ex had met ons afgesporken da ie net als met kerst ook met pasn bij ons zou zijn
gister (3 dagen voor de dag) meld hij dat ie niet komt,hij heeft n date in de stad
heb het eten opgeschept, hij zat op de bnk tv te kijken, onze zoon at daaar ook
ik ben achtr de pc blijven zitten(tegen mijn natuur in als hij er is,mar ik kon mijn tranen niet bedwingen en dus wilde ikniet dat hu me in t gezicht keken
voelde me weer aan de kant getrpt
voelde eigelijk een beetje als toen met sinterklaas dat zijn ouders me via hem lieten weten dat ik niet meer welkom was, het waarom daarvan zal ik ook nooit begrijpen
heb hem n mail gestuurd

copy van de mail
Ik weet soms echt niet wie ik wel en niet op zijn woord vertrouwen kan,
maar ik dacht echt dat ik jou wel vertrouwen kon op je woord,ik dacht dat je het echt meende, dat je echt zat was van vrouwen, dat je geen ander meer wilde
dat je klaar was met relaties,... en dat je het meende mij weer een sprankje hoop te geven door te zeggen "wie weet komen wij wel weer samen,maar een ander wil ik zowiezo niet"
Dat sprankje hoop heb ik zo hard aan gegrepen als ik kon,ik heb je alle tijd gegeven om die kut relatie van je te laten verwerken
onder tussen grappen en grollen met de kids wanneer ik jou verkering zou vragen
om er nu dus achter te komen dat je me zo aan de kant trapt met de mededelen "oh ja ik ben er nie met pasen, ik heb n date"
ik ben er behoorlijk stuk van kan ik je eerlijk zeggen

het spijt me dat ik je dit mail
maar moest het aan iemand kwijt

hij had er n paar uur laten nog niet op gereageerd
dus sprak ik ehm aan op msn

copy van zeer kort gesprekje op msn:
IK zegt:
hoi, wilde je even laten weten dat ik je gemailed heb , en mijn excuus aanbieden voor mijn gedrag vanavond tjdens en na t eten
hij zegt:
nee geeft niet
IK zegt:
k vond dat je uitleg verdiende na mijn gedrag vanaaf , de mail zal dat wel uitleggen
ik sluit af(heb barstende koppijn), zie je morgen
hij zegt:
ok slaapse


geen enkel gevoel krijg ik trug in dit berichtje
ik ben schijnbaar echt n sukkel
hij eet minstens 3 meestal 4 avonden per week mee
we hebben t gezellig, echt! samen eten, lachen
ik dacht echt dat we steeds closer werden weer
maar nee hoor
alle mannen izjn dus echt t zelfde
klootzakken ..
ik ben heel er verdrietig

k weet niet zo goed wat nu mijn vooruitzichten gaan zijn
ik weet natuurlijk al jaren dat ik niet oud ga worden
en nu ik zo keihard trugval in mijn straatvrees,en ook weer het uitzicht op leifde verlies van de man die ik zo verschrikkelijk mis, vind ik he erg moeilijk nog redenen te bedenken waar ik voor leven wil , behalve de kinderen, dat houd me nog op de been
mijn zoonm zou t nooit kunnen erwerken als ik nu beslis niet verder te willen,hij heeft t erg mioeilijk met verlatings angst

de kids zijn uitgenodigd om op komt te gaan met taekwondo, naar ameland n weekend
hij wil niet mee, ja ergens lijkt het hem wel leuk, maar papa/mama of n opa of oma moet mee
hij ziet er dus gruwlijk tegen op
ik vind dat hij dus juist moet, omdat het hem wel leuk lijkt, en ikniet wil dat hij als mij eindigd
ons dochter kijkt er nu al naar uit, en riep gister "hoera geen ouders welkom!!"

dus ja nou ja, voorlopig even geen drastische beslissingen omdat de kids dat niet zoudden kunnen verhappen, maar ik merk al n week of wat dat ik elke dag zwaarder lijk te vinden


nah dat was t wel zon beetje geloof ik
tot schrijfs